Moin Doik

As ik op een zeumereivend fietse gaan over de doik dink ik altoid bai m'n oigen, mens, wat binne wai toch roik. Wat een rust en wat een stilte. 'k Zien het land met gras en hooi an de are kant het water, alles is hier even mooi.

Rustig kabbele de golfies of ze gaan soms puur te keer maar die doik ken heêl wat hewwe, die is wend an elk soort weer. Kaal werd moin doik een keertje, dat is jare leden beurd, alle vlierebome weghaald! Iederien het er om treurd.

't Is ok zonde van ons strandje, wat je in de bocht nag zien' vol met planke voor de surfers, swumme ken d'r nou genien. Nôh, wat konne wai deer speule, alle joôsies groôt en kloin tente bouwe, skeppe, swumme, alles was deer even foin.

Onder an die doik was 't later, 'n goeie plek voor vraaierai maar nei al dat mooie koike, nei, dat was d'r den niet bai. Deur de lucht en in het water zien ik al die veugels gaan, 't is of ze me zegge wulle: 'Zorg hiervoor. Leit dut bestaan!!'

Hew je Leek weld'rs bekeken? 't Loit deer onder an de klucht skuil achter de grôte bome, 't is zô'n heêl erg mooi gehucht. Fiets je deur, maar 'n kloin endje, den beland je in Venès doen deer d'rs gerust een koppie, dat bevalt je vast heêl best.

Den de Skellinkhouter molen die van ver al nei je zwaait, Hêlegaar hewwe ze 'm opgnapt, 't is een pracht as ie den draait. Doen nou net as ik een keertje, raai d'rs rustig over de doik en ik wèèt dat je den zegge: Je hewwe geloik,wai binne roik!!.